Kristne migrantar i kyrkja

"Korleis kan kyrkja legga til rette for at kristne migrantar skal kjenna seg heime i norske kyrkjelydar og vera med og setta sitt preg på kyrkja?"  Kvifor er det eit viktig spørsmål for kyrkja vår?

Arkivfoto frå Bergen International Church

Den norske kyrkja misser medlemer kvart år, men talet på kristne innvandrarar aukar stadig. Problemet vårt er at berre eit fåtal av dei kristne innvandrarane kjenner seg heime i kyrkja vår. Då risikerer me at folkekyrkja etter kvart blir redusert til eit monokulturelt trussamfunn for ein mindre og mindre del av folket vårt, medan kyrkja i sitt vesen eigentleg er internasjonal og fleirkulturell.

Kyrkjemøtet skulle ha drøfta problemstillinga i vår, men i staden blir saka sendt ut på høyring i bispedøma, og denne sommaren arbeider eg med å gjennomgå saka på bispekontoret her i Møre. Så kan bispedømerådet sjå på saka i haust, før Kyrkjerådet gjer eit endeleg vedtak i desember. 

Ti kjenneteikn

For å vera folkekyrkje i tida framover, må Den norske kyrkja ha ti kjenneteikn, meiner Kyrkjerådet. Desse ti kjenneteikna, er: «Dialogisk ydmykhet, diakonal tilnærming, gode relasjoner, inkluderende fellesskap, mangfoldige gudstjenester, relevant forkynnelse, kultursensitiv trosopplæring, anerkjennelse av krysskulturelle barn og unge, representativt lederskap og økumenisk samarbeid.» Sjølvsagt går det ikkje an å berre vedta at kyrkja skal ha alle desse gode kjenneteikna. Det må følgjast opp av praktisk arbeid for å få det til. Men eit vedtak kan vera eit steg i rett retning.  

Sjølv hadde eg fleire spennande år som pastor i Bergen International Church, og fekk merka kor berikande det var å samlast som kristne frå mange ulike land og med ulik kulturell bakgrunn. Samstundes veit eg kor vanskeleg det kan vera å praktisera gode ideal om inkludering og mangfald i vanlege norske kyrkjelydar. Kor mange med innvandrarbakgrunn er med i sokneråd eller andre utval? Kor ofte høyrer me eit anna språk enn norsk? Med unntak av det hebraiske "halleluja", det greske "kyrie eleison" og det latinske "gloria" er det nokså sjeldan. 

Det er mange grunnar til at kristne innvandrarar ofte finn seg betre til rette i ulike norske frikyrkjelege trussamfunn, eller at dei samlar seg i eigne kyrkjelydar med sine eigne språk, slik nordmenn i utlandet ofte gjer. Men eg trur at kyrkja vår treng dei kristne innvandrarane. Anten gjennom godt samarbeid med migrantkyrkjelydar, eller ved å la innvandrarar som prøver å finna sin plass i lokalkyrkjelydane våre, bli ein synleg og aktiv del av fellesskapet. 

For dei som er interessert i å lesa saksdokument, står det meir konkret kva som er meint med kvart av desse ti kjenneteikna i dokumentet, som kan lesast her. https://kirken.no/globalassets/kirken.no/om-kirken/slik-styres-kirken/kirkeradet/2020/januar/kr_08_0_20_kristne%20migranter.pdf

Den danske folkekyrkja har også arbeidd med ei liknande sak, og dei har tilsvarande laga «8 teser om den nydanske folkekirke». Der har dei lagt ut nokre videoar som forklarar saka på ein enkel måte.